‣ Choroba niebieskiego języka (BT, Bluetoungue)

Choroba niebieskiego języka (BT, Bluetoungue) – pierwsze ognisko w Polsce

25 listopada 2024 / pgw

Główny Lekarz Weterynarii poinformował o stwierdzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pierwszego ogniska choroby niebieskiego języka, serotyp 3 (BTV-3). Ognisko BT zostało stwierdzone 22 listopada 2024 r. w gospodarstwie utrzymującym bydło mięsne w powiecie wołowskim, województwo dolnośląskie.

Podejrzenie choroby zostało postawione po uzyskaniu wyników badań laboratoryjnych wykonywanych w ramach realizacji badań monitoringowych na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badań kontrolnych zakażeń zwierząt.

W związku z podejrzeniem choroby w gospodarstwie zostały pobrane próbki od wszystkich zwierząt w stadzie. W dniu 22 listopada 2024 r. w godzinach popołudniowych w krajowym laboratorium referencyjnym, tj. PIWet – PIB Puławy, uzyskano dodatnie wyniki badań molekularnych metodą PCR potwierdzające obecność materiału genetycznego wirusa BT serotypu 3 (BTV-3) w próbkach pochodzących od 3 zwierząt. Zakażenie w stadzie przebiega bezobjawowo, zwierzęta nie wykazują klinicznych objawów choroby.

Zgodnie z prawodawstwem UE, choroba niebieskiego języka należy do kategorii chorób C+D+E, co oznacza, że nie jest objęta obowiązkiem zwalczania. Wrażliwe na zakażenie są przeżuwacze, zarówno domowe jak i dzikie, do transmisji dochodzi za pośrednictwem wektorów (kuczmanów), choroba nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Nie obowiązują żadne ograniczenia w odniesieniu do pochodzących od przeżuwaczy mięsa i produktów mięsnych, mleka, skór, wełny.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniające i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”)

CHOROBA NIEBIESKIEGO JĘZYKA – ZAGROŻENIE EPIZOOTYCZNE

16 października 2024 / pgw

W związku z występowaniem choroby niebieskiego języka na terytorium krajów członkowskich Unii Europejskiej oraz dużym zagrożeniem epizootycznym dla gospodarstw krajowych bydła, owiec i kóz Powiatowy Lekarz Weterynarii w Oławie zwraca się z apelem o przestrzeganie podstawowych zasad związanych z prowadzoną działalnością.

Zaleca się hodowcom utrzymującym wrażliwe gatunki zwierząt:

– wystrzegać się zakupu zwierząt do własnej hodowli pochodzących z niewiadomego źródła,
– zapewnić okresowe wizyty lekarza weterynarii w gospodarstwie
– zwalczać owady w pomieszczeniach inwentarskich, w których przebywają zwierzęta

W przypadku zauważenia objawów nasuwających podejrzenie choroby zakaźnej niezwłocznie zgłosić ten fakt Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii w Oławie bezpośrednio lub za pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

Zgłoszenie podejrzenia wystąpienia choroby niebieskiego języka, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt jest obowiązkiem, którego niedopełnienie stanowi wykroczenie.

Bydło zakaża się znacznie częściej niż owce, aczkolwiek bydło choruje rzadko. Ponadto choroba ta u bydła przebiega w łagodniejszej postaci niż u owiec. Po przechorowaniu bydło może stać się nosicielem zarazka, co prowadzi do zakażania kuczmanów i przenoszenia wirusa za ich pośrednictwem na zwierzęta zdrowe.

Z uwagi na długi okres wylęgania choroby objawy kliniczne u bydła mogą nie być widoczne nawet do 60-80 dnia po zakażeniu. Jednakże jeśli wystąpią, można zaobserwować:

– gorączkę,
– ślinotok,
– zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej,
– owrzodzenie opuszki zębowej i niekiedy końca języka,
– zapalenie koronki i tworzywa racic, będące przyczyną kulawizny,
– u krów mlecznych – łuszczenie się naskórka strzyków i tworzenie się strupów,
– ronienia,
– rodzenie zdeformowanych cieląt, przy czym deformacje dotyczą najczęściej głowy. Na zakażenie najbardziej podatne są płody w okresie rozwoju mózgu.

U owiec choroba może przebiegać od zakażenia bezobjawowego lub postaci przewlekłej do nadostrej i ostrej. Można zaobserwować następujące objawy kliniczne:

– bardzo wysoka temperatura ciała 41-42oC,
– spadek kondycji, posmutnienie, depresja i utrata mleczności,
– obrzęk warg, powiek i małżowin usznych,
– silne zaczerwienienie błony śluzowej policzków i jamy nosowej,
– drobne wybroczyny pod śluzówką jamy ustnej i nosowej,
– owrzodzenie warg, opuszki zębowej oraz w niektórych przypadkach języka,
– duszność, ślinotok, obfity wypływ z nosa, początkowo surowiczy, następnie śluzowo-ropny i krwawy,
– wymioty mogące być przyczyną zachłystowego zapalenia płuc,
– przekrwiony, obrzękły, siny i wystający z jamy ustnej język,
– biegunka, kał z domieszką krwi,
– kulawizna jako następstwo zapalenia koronki i tworzywa racic,
– możliwe zapalenie płuc i zwyrodnienie mięśni,
– ciężarne samice mogą rodzić martwe lub zdeformowane jagnięta.

Choroba nie przenosi się na inne gatunki zwierząt gospodarskich i domowych oraz na ludzi, co oznacza, że mięso, mleko, skóry i wełna oraz inne produkty pochodzące od przeżuwaczy nie stanowią zagrożenia dla ludzi.

APEL GŁÓWNEGO LEKARZA WETERYNARII DO PODMIOTÓW OBJETYCH NADZOREM INSPEKCJI WETERYNARYJNEJ NA TERENACH OBJĘTYCH STANEM KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ

24 września 2024 / pgw

Główny Lekarz Weterynarii apeluje do podmiotów objętych nadzorem Inspekcji
Weterynaryjnej, zlokalizowanych na terenach objętych stanem klęski żywiołowej, aby:

– zgłaszać padnięcia zwierząt do powiatowego lekarza weterynarii lub właściwego
miejscowo wójta, burmistrza bądź prezydenta miasta,

– zgłaszać zachorowania u zwierząt lekarzom weterynarii wolnej praktyki świadczących usługi w ramach zakładów leczniczych dla zwierząt lub powiatowemu lekarzowi weterynarii lub wójtowi, burmistrzowi bądź prezydentowi miasta,

– odizolować podejrzane lub chore zwierzęta od pozostałych zwierząt, a następnie
powiadomić o ich zachorowaniu lekarza weterynarii lub wójta / burmistrza / prezydenta miasta,

– unikać kontaktu ludzi i zwierząt ze zwłokami zwierzęcymi oraz zalaną, zepsutą lub
zapleśniałą karmą/paszą. Zwierzęta padłe muszą zostać zutylizowane, a zalana, zepsuta lub zapleśniała karma/pasza nie może być użyta do skarmiania zwierząt,

– oczyścić i zdezynfekować pomieszczenia inwentarskie, które uległy zlaniu, przed
ponownym wprowadzeniem zwierząt. Usunięty nawóz należy ułożyć w pryzmy w celu
biotermicznego odkażenia albo przekazać do utylizacji przez uprawnione podmioty,

– nie karmić zwierząt karmą/paszą zalaną lub zawilgoconą, gdyż może stanowić to
zagrożenie dla ich zdrowia, a nawet prowadzić do ich śmierci,

– poić zwierzęta wyłącznie wodą zdatną do picia,

– nie przekarmiać zwierząt – ilość karmy/paszy i wody podawanej początkowo zwierzętom wygłodzonym powinna być ograniczona. Dawka pokarmowa powinna być
zwiększana stopniowo (w ciągu kilku dni),

– zgłaszać właściwemu miejscowo powiatowemu lekarzowi weterynarii wszelkie
zdarzenia dotyczące prowadzonej działalności, a związane z powodzią (straty w
produkcji zwierzęcej, wstrzymanie lub przerwa w produkcji, straty magazynowe
wyprodukowanych środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego).

Aby usprawnić wznowienie produkcji albo ułatwić późniejsze ubieganie się o rekompensaty z
tytułu strat poniesionych w związku z powodzią, powiatowi lekarze weterynarii, będą
prowadzili w ramach swoich kompetencji kontrole wyłącznie w trybie doraźnym. W trakcie
kontroli Inspekcja Weterynaryjna określi stan faktyczny w nadzorowanej działalności i
udokumentuje ustalenia z kontroli w protokole.

Powiatowy Inspektorat Weterynarii w Oławie